Τον τελευταίο καιρό με αφορμή την προμήθεια μεταχειρισμένων αμφιβίων τεθωρακισμένων οχημάτων AAV-7 από τα αποθέματα του Σώματος των Πεζοναυτών των ΗΠΑ, μέσω διακρατικής σύμβασης, έχει διατυπωθεί το ερώτημα σε διάφορους κύκλους αποστράτων αλλά και ενεργεία στελεχών, αν τελικά είναι η ενδεδειγμένη λύση ή θα έπρεπε να επιλεγεί η εγχώρια κατασκευή κάποιου συστήματος ή εναλλακτικά η χρήση ταχυπλόων. Σαφώς και είναι προτιμότερη η επιλογή της ανάπτυξης ενός εγχώριου συστήματος που θα μπορεί να υποστηρίζεται 100% στην Ελλάδα, αλλά η δυστυχώς οι απαντήσεις σε σύνθετα ζητήματα που άπτονται της ασφάλειας της χώρας ποτέ δεν είναι απλές…
Η περίπτωση τωνAAV-7
Όπως είναι γνωστό το ΓΕΣ έχει υποβάλλει σχετικό ΜΟΠΥ για την προμήθεια 76 οχημάτων AAV-7 (Amphibious Assault Vehicle: αμφίβιο όχημα εφόδου), εκ των οποίων τα 14 είναι έκδοσης σταθμού διοίκησης AAVC7A1, τέσσερα έκδοσης περισυλλογής AAVR7A1 και τα υπόλοιπα 58 της έκδοσης μεταφοράς προσωπικού AAVP7A1. Το εν λόγω πρόγραμμα αφορά ανακατασκευή ώστε να καταστούν πλήρως επιχειρησιακά, συμπεριλαμβανομένου του οπλισμoύ τους (πολυβόλο βομβίδων Mk. 19 διαμετρήματος 40 χλστ. και βαρύ πολυβόλο M2HB διαμετρήματος 12,7 χλστ. για την έκδοση AAVP7A1), τα συστήματα επικοινωνιών τους, την εν συνεχεία υποστήριξη τους (FOS: Follow-On-Support), την απόκτηση της σχετικής βιβλιογραφίας, υπηρεσίες εκπαίδευσης των πληρωμάτων και του προσωπικού τεχνικής υποστήριξης και την κατασκευή των απαραίτητων υποδομών συμπεριλαμβανομένης και ειδικής εγκατάστασης (δεξαμενής) για εκπαίδευση στις διαδικασίες διαφυγής από βυθιζόμενο όχημα. Φυσικά όλα τα προαναφερθέντα φαντάζουν ως ιδιαίτερα θετική εξέλιξη, και είναι, σε σχέση με το υλικό που επιχειρούν σήμερα οι έλληνες πεζοναύτες, διότι για πρώτη φορά θα αποκτήσουν αμφίβιο όχημα εφόδου.
Σε ότι αφορά την απόφαση του Σώματος των Πεζοναυτών των ΗΠΑ ότι «τα AAV δεν θα χρησιμοποιούνται πλέον σε προγραμματισμένες επιχειρησιακές αναπτύξεις ή σε αμφίβια εκπαίδευση» (όπως είπε ο Στρατηγός David Berger, διοικητής του Σώματος), θα πρέπει να τονισθεί ότι τα οχήματα που αφορούν την Ελλάδα θα είναι πλήρως ανακατασκευασμένα. Επίσης στο γνωστό πολύνεκρο ατύχημα με ΑΑV που έγινε το 2020 στις ΗΠΑ και οδήγησε στην παραπάνω απόφαση, είναι γνωστό ότι δεν τηρήθηκε το πρωτόκολλο εγκατάλειψης. Οπότε αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη για την απόκτηση των συστημάτων από την Ελλάδα.
Από πλευράς επιχειρησιακών αρετών, το όχημα στην έκδοση μεταφοράς προσωπικού έχει τριμελές πλήρωμα και δυνατότητα μεταφοράς 21 ατόμων ή φορτίο μέχρι 4.500 κιλά. Σήμερα το AAV χρησιμοποιείται από 11 χώρες, με μεγαλύτερο χρήστη το Σώμα των Πεζοναυτών των ΗΠΑ.
Συνοψίζοντας όλα τα προαναφερθέντα, στο ερώτημα αν η εισαγωγή του οχημάτων AAV σε ελληνική υπηρεσία συνεπάγεται αναβάθμιση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων της 32ης ΤΑΞ ΠΝ στις αμφίβιες επιχειρήσεις η απάντηση είναι ξεκάθαρα «ναι». Αν αναλογισθεί κανείς ότι για την αποβατική ενέργεια σήμερα χρησιμοποιούνται αποβατικοί άκατοι που δεν παρέχουν προστασία στο προσωπικό, αρματαγωγά (πέντε τύπου «ΙΑΣΩΝ») και πλοία ταχείας μεταφοράς (αερόστρωμνα τύπου Zubr) που πρέπει να προσγειαλωθούν (να επικαθίσουν το πρωραίο τμήμα τους στην ακτή) για να αποβιβαστούν οχήματα και προσωπικό.
Τα AAV λοιπόν δίδουν λύση σε αυτό το πρόβλημα επιτρέποντας την έναρξη της ενέργειας από απόσταση, αλλά για την πλήρη εκμετάλλευση των δυνατοτήτων τους απαιτείται και η διαθεσιμότητα πλοίων αμφιβίων επιχειρήσεων με δεξαμενή, όπως είναι τα αποβατικά δεξαμενόπλοια (LSD – LPD – LHD – LHA). Δυστυχώς από τον Ιανουάριο του 2000, όταν παροπλίστηκε το αποβατικό δεξαμενόπλοιο (LSD) “ΝΑΥΚΡΑΤΟΥΣΑ» L153, η Διοίκηση Αμφιβίων Δυνάμεων (ΔΑΔ) του Αρχηγείου Στόλου δεν διαθέτει παρόμοιο πλοίο. Πάντως η χρήση των AAV από τα αρματαγωγά τύπου «ΙΑΣΩΝ» είναι δυνατή με κάποιες απλές παρεμβάσεις ενίσχυσης της ράμπας. Μάλιστα τη δεκαετία του 2000 είχαν γίνει δοκιμές συμβατότητας τους με τα AAV με χρήση του καταπέλτη των πλοίων.
Γίνεται λοιπόν εύκολα αντιληπτό ότι η ολοκληρωμένη αναβάθμιση της εθνικής δυνατότητας αμφιβίων επιχειρήσεων απαιτεί και την αναβάθμιση της ΔΑΔ με την απόκτηση τουλάχιστον δύο αποβατικών δεξαμενοπλοίων (LSD). Με βάση τη δεδομένη κατάσταση της χώρας μετά 10 χρόνια οικονομικής και τουλάχιστον δύο χρόνια υγειονομικής κρίσης και τις πιεστικές ανάγκες που έχουν συσσωρευτεί από την παρατεταμένη υποχρηματοδότηση των ενόπλων δυνάμεων, η υλοποίηση προγράμματος ναυπήγησης νέων πλοίων τύπου LSD δεν φαίνεται ρεαλιστική στο άμεσο μέλλον.
Η οπτική των ταχύπλοων αποβατικών σκαφών
Μια άλλη επιχειρησιακή προσέγγιση, εστιάζει στην επιλογή ενός νέου μοντέλου εθνικών αμφιβίων δυνατοτήτων με ταχύπλοα αποβατικά σκάφη, όπως για παράδειγμα το CB-90HSM του Σουηδικού Ναυτικού. Το εν λόγω σκάφος χρησιμοποιείται για τη μεταφορά στρατευμάτων ή φορτίων με μεγάλη ταχύτητα, ενσωματώνει σύστημα προστασίας από ΡΒΧ ουσίες, ενώ το επίπεδο προστασίας του έχει αυξηθεί με τη χρήση αλεξίσφαιρων υαλοπινάκων και πλέγματος πολυαιθυλενίου σε σχέση με τις παλαιότερες εκδόσεις, όπως αυτή που χρησιμοποιεί το Λιμενικό Σώμα.
Φυσικά υπάρχουν και άλλες επιλογές στην διεθνή αγορά καθώς και η επιλογή της εγχώριας ναυπήγησης επαρκούς αριθμού ταχύπλοων αποβατικών σκαφών. Εξοπλισμένων για αυτοάμυνα και σε κάποιο βαθμό υποστήριξη δια πυρών της αποβατικής δύναμης και μεταφορικής ικανότητας τουλάχιστον μίας διμοιρίας Πεζοναυτών και μικρού αριθμού τετράτροχων μοτοσυκλετών παντοδαπού εδάφους ή ελαφρών οχημάτων παντοδαπού εδάφους ως φορέων όπλων. Αλλά μια τέτοια επιλογή δεν σημαίνει πως τα AAV-7 δεν μπορούν να προσφέρουν, αλλά πως ίσως χρειάζεται ακόμη μεγαλύτερος εμπλουτισμός της γκάμας αποβατικών μέσων.
Στο πλαίσιο αυτό θα μπορούσε να αξιολογηθεί η επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα μιας εκδοχής των υψηλών ταχυτήτων πλοίων ακτοπλοϊας, μεταφορικής ικανότητας συγκροτήματος λόχου, ισχυρά οπλισμένων για αυτοάμυνα και προσβολή στόχων επιφανείας και εδάφους, που θα ενσωματώνει τεχνολογίες αποβίβασης προσωπικού, μέσων και υλικών σε ακτές με μηδενικές ή ελάχιστες λιμενικές υποδομές.
Φυσικά όλα τα προαναφερθέντα είναι σαφώς μια εκδοχή του μέλλοντος, αλλά για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο χρειάζεται να επιλυθεί ο γόρδιος δεσμός των ναυπηγείων, να γίνει μια αξιόλογη επένδυση σε υποδομές, να αξιοποιηθεί η εγχώρια αμυντική βιομηχανία (κρατική και ιδιωτική) κ.ο.κ. Που σε κάθε περίπτωση ως δράσεις το μόνο σίγουρο είναι ότι χρειάζονται πολύ χρόνος και κονδύλια του σαφώς ξεπερνούν το κόστος για την άμεση προμήθεια των AAV.
Βέβαια θα πρέπει να σχεδιαστεί καλά η μετεξέλιξη της 32η ΤΑΞ ΠΝ σε δύναμη που θα μπορεί να επιχειρεί αποκεντρωμένα, εξοπλισμένη με μέσα εκπομπής πυρός που να μπορούν να προσβάλλουν τόσο επίγειους όσο και ναυτικούς στόχους και να επικεντρωθεί σε αποστολές όπως η αμφίβια καταδρομή, η ταχεία ενίσχυση νήσου και οι ειδικές αμφίβιες επιχειρήσεις. Και το πρώτο βήμα για να συμβεί αυτό είναι η επιχειρησιακή «επένδυση» στα AVV-7, διότι έτσι θα ενισχυθούν άμεσα οι αμφίβιες δυνατότητες της χώρας και θα μπουν οι βάσεις για την μελλοντική εξέλιξη της Ελλήνων Πεζοναυτών.
Εν κατακλείδι η άμεση ενίσχυση των Πεζοναυτών με τα ΑΑV-7 και αν είναι δυνατόν και με πλοίο αποβατικό δεξαμενόπλοιο, θα ήταν μια δυναμική απάντηση στην φύση και τα χαρακτηριστικά της απειλής που προβάλλει η Τουρκία.
Όλα
Η κατάληξη και το συμπέρασμα του άρθρου μόνο αστεία μπορεί να χαρακτηριστεί. Πως είναι απάντηση στην απειλή της Τουρκίας όταν εξοπλιζόμαστε με αμυντικά συστήματα για να αποτρέψουμε μία εχθρική απόβαση δηλαδή ένα τετελεσμένο.Εκτός και αν πιστεύουμε ότι θα κάνουμε εμείς κατάληψη ενός Τουρκικού νησιού ή παραλίων της Μ.Ασίας με 76 AAV χωρίς να έχουμε ναυτική κυριαρχία. Αποτροπή θα ήταν πχ η απόκτηση βαλλιστικών πυραύλων αντίστοιχου κόστους των AAV.
Αυτό έχω υποστηρίξει και εγώ σε προηγούμενα άρθρα . Δεν είναι το θέμα αν είναι καλύτερη λύση τα AAV-7 από τα ταχύπλοα . Το θέμα είναι , η Διοίκηση Πεζοναυτών να έχει όλα τα απαραίτητα μέσα να επιτελέσει τον σκοπό της μέσα απο διαφορετικά σενάρια . Γιατί άλλο η ανακατάληψη μεγάλου νησιού , άλλο βραχονησίδας ,άλλο η ταχεία ενίσχυση βαλλόμενου νησιού . Καθε σενάριο απαιτεί διαφορετικό μέσο και καλό θα ήταν οι Πεζοναύτες μας να έχουν όσα περισσότερα μπορούν . Και σε ποικιλία και σε αριθμούς .
To άρθρο σωστά λέει κάπου ότι θα πρέπει να υπάρξει συνδυασμός λύσεων και όχι ένα μέσο μόνον.
Στο σενάριο ανακατάληψης ή έστω ενίσχυσης νήσου όπου η ακτή απόβασης δεν είναι ασφαλής (το χειρότερο σενάριο δλδ) με ένα συμβατικό δόγμα θα συνέβαιναν τα εξής:
Το πρώτο κύμα αμφίβιων καταδρομέων θα πρέπει να φτάσει με RHIB και να καθαρίσει αθόρυβα την ακτή από τυχόν κρυμμένα βαρέα όπλα, αντιαρματικά κλπ.
Τα CB90 θα μπορούσαν να είναι το δεύτερο κύμα που θα βγάλουν στην ακτή διμοιρίες πεζοναυτών.
Η αξία του AAV είναι ότι σαν τρίτο κύμα θα βγάλει στην ακτή εκτός από τους άνδρες που μεταφέρει και ένα ΤΟΜΑ για να τους ενισχύσει. Χωρίς κάποιο πλοίο να ριψοκινδυνέψει ακόμα προσαιγιάλωση.
Και, θεωρητικά, τα ΙΑΣΩΝ μπορούν μετά από όλα αυτά να προσεγγίζουν και να κατεβάσουν άρματα μάχης, ρυμουλκούμενα πυροβόλα κ.λπ.
Όλα αυτά βέβαια προϋποθέτουν ότι το κάθε κύμα προετοιμάζει επιτυχώς το έδαφος για το επόμενο. Κερδίζει λίγα μέτρα προγεφυρώματος ακόμα.
Προσωπικά έχω αμφιβολίες αν αυτό το δόγμα είναι επίκαιρο, ειδικά απέναντι σε έναν αντίπαλο που θα είναι εξαιρετικά δραστήριος και επικίνδυνος στον αέρα, κάτω από τα κύμματα και στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα.
Δεν υπαρχει καμμια αμφιβολια για την χρησιμοτητα των ΑΑV 7 υπο την προϋπόθεση πληρους ελεγχου και κυριαρχιας τοσο στον θαλασσιο ,υποθαλασσιο, αλλα και εναεριο χωρο του πεδιου επιχειρησεων.Αυτο εξαρταται απο τις εκαστοτε επιχειρησιακες συνθηκες του πεδιου δρασης.Το ερωτημα ειναι λοιπον ,ευννοουν τα ιδιαιτερα γεωγραφικα και στρατηγικα δεδομενα του Αιγαιου την χρηση των εν λογω οχηματων?Πρακτικα με τις υπαρχουσες δυνατοτητες θα πρεπει να μεταφερθουν διασχιζοντας επι ωρες ενα ακρως επικινδυνο περιβαλλον μεχρι την περιοχη ενδιαφεροντος, ρισκροντας ζωες και μεσα ενστερνιζομενοι ενα δογμα επιχειρησεων που κατα την αποψη μου δεν μας ταιριαζει.Ισως η χρησιμοτητα τους να περιοριζεται σε τοπικου χαρακτηρα επιχειρησεις ,απο νησι σε νησι σαν ενα μεσο αλληλοκαλυψης και μεταφορας ενισχυσεων.Μιλω για νησια που απεχουν μεταξυ τους ελαχιστα μιλλια.Ας μην γελιομαστε αν ο μη γενοιτο συμβει το αδιανοητο, οι πρωτες ωρες στο Αιγαιο θα ειναι μια κολαση απο φλεγομενα παλιοσιδερα οπου οι αντιμαχομενοι θα προσπαθουν να παρουν τον “αερα”του αντιπαλου επιδιωκοντας αρνηση δυνατοτητων αναληψης επιθετικων η αντεπιθετικων επιχειρησεων.Καθολου ιδανικο περιβαλλον για “ταξιδια” ωρων.Κλεινοντας δεν ειμαι αρνητικος στην προμηθεια, σαν μια συμπληρωματικη δυνατοτητα των ΕΔ μας, σε καμμια περιπτωση ομως δεν μπαινω στο διλλημα AAV7 η πχ CB90.Σαφως οι δυνατοτητες ,τοσο σε ταχυτητα, επιβιωσιμοτητα, ικανοτητα ισχυρων πυρων υποστηριξης,ευελιξιας ειναι υπερ του πλωτου μεσουΦυσικα αυτα ειναι σκεψεις καποιου που δεν διεκδικει τιτλο ειδικου ,αντιθετως ειναι σκεψεις ενος απλου πολιτη που αγωνια για την αμυνα της χωρας, και καθε ανταπαντηση η αρνητικη καλοδεχουμενη.Οσο ομως κοιτω στον χαρτη την γεωγραφια της περιοχης, αλλα και την μορφολογια των νησιωτικων συμπλεγματων, τοσο περισσοτερο ενισχυεται η οποια αποψη εχω.
Άντε να τα ξαναπούμε… Καλά τα AAAV αλλά σε πάνε απο το σημείο Α στο σημείο Β με αργά, πολύ αργά βήματα. Παραταύτα όντας μοναδικά είναι οποσδήποτε χρήσιμα. Απο την άλλη 5 M12 watercat (100 πεζοναύτες δηλαδή) τα οποία βρίσκονται για παράδειγμα στην Λήμνο μπορούν ταχύτατα να ενισχύσουν την Σαμοθράκη, την Λέσβο ή ακόμα και να πεταχτούν μέχρι την Ίμβρο και την Τένεδο. 5 από δαύτα σε κάθε νησί και θα μπορείς είτε να ενισχύσεις της δυνάμεις σου όπου υπάρχει ανάγκη ή ακόμα να μεταφέρεις το πρόβλημα στην άλλη πλευρά του γηπέδου γρήγορα και σε οποιαδήποτε σημείο. Εννοείται ότι οι συνθήκες που χρειάζονται για να χρησιμοποιήσεις και τα δύο μέσα είναι οι ίδιες. Επίσης έχω την εντύπωση ότι τα ταχύπλοα θα χρειαστούν ακόμα και στην πολιτική προστασία (μεταφορά ασθενών αν τα εναέρια μέσα δεν μπορούν εκείνη την δεδομένη στιγμή) αλλά σίγουρα η εκπαίδευση με αυτά θα είναι συχνότερη και με μικρότερο οποσδήποτε κόστος χρήσης και συντήρησης. Αυτά…
Εγώ θα καλόβλεπα ένα μέρος των AAV προωθημένα μεγάλα νησιά (πχ Ρόδος, Κως, Χίος) με στόχο την αποτροπή κατάληψης νησίδων (πχ Σύμη, Λειψοί, Οινούσσες). Να πλησιάσουν τα Ιάσων τόσο κοντά στα τουρκικά παράλια και το τουρκικό πυροβολικό μου φαίνεται αδύνατον. Τα AAV θα βγάλουν τους ΠΖΝ θωρακισμένους στη νησίδα και θα λειτουργήσουν ως ΤΟΜΑ. Άρα δεν είναι ανταγωνιστικά με τα Αγήνωρ, τα Mark V κλπ, αλλά προσθέτουν ισχύ πυρός και θωράκιση στο έδαφος.
Αν τώρα θέλουμε και μια συγκεντρωμένη δύναμη κρούσης πιο πίσω, με τα άλλα μισά πχ AAV και στόχο την υποστήριξη μεγάλου νησιού, θα ρισκάρουμε με τα Ιάσων ή με καμιά νέα Ναυκρατούσα (καλύτερα αλλά και ακριβότερα). Γενικά, στόχος πρέπει να είναι η ενίσχυση προς αποτροπή κατάληψης, γιατί η ανακατάληψη είναι πολύ δύσκολη υπόθεση λόγω εγγύτητας με τις τουρκικές ακτές.
Σε μας θα έχουν αμυντικό ρόλο ενώ στο Αμερικανικό Ναυτικό έχουν επιθετικό: βγαίνουν αφού τα έχει κάνει όλα ίσιωμα η ναυτική αεροπορία και το ναυτικό πυροβολικό. Βέβαια σε μας θα βγουν σε φίλιο έδαφος εάν δεν έχει ολοκληρωθεί η κατάληψη της Σύμης (πχ) ενώ θα υποστηρίζονται και από το πυροβολικό της Ρόδου. Γι’ αυτό μου κάθεται καλύτερα να είναι ήδη προωθημένα κάποια. Πότε θα φτάσουν τα Ιάσων, εάν φτάσουν;
“Πάντως η χρήση των AAV από τα αρματαγωγά τύπου «ΙΑΣΩΝ» είναι δυνατή με κάποιες απλές παρεμβάσεις ενίσχυσης της ράμπας.” Τελικά η ράμπα όντως έχει κάποια θεματάκια με το βάρος των τεθωρακισμένων αυτών αν αφήνονται στα ανοιχτά.
Συγχρονα πλοια δεν εχουμε και παμε και δαπαναμε ενα μεγαλο ποσο για υλικο αποσυρρομενο…. Εντελως λαθος ιεραρχηση αναγκων.
Δεν διαβασα καν το αρθρο …. cb90 δαγκωτο …. παω να το διαβασω ρωτα
Τα μόνα καλύτερα από τα AAV είναι τα Osprey. Οι Αμερικάνοι με Osprey αντικαθιστούν τα AAV. Σε αυτό το σημείο να αναφέρω την τιμή τους. 84 εκατομμύρια δολάρια το ένα.
Και τα δύο.
Αγαπητοι δεν εχω κανει πεζοναυτης. Ειδικες γνωσεις δεν εχω. Απλη λογικη χρησιμοποιω.
Στην μια περιπτωση πρεπει να αποκτησουμε 1 εως 2 LSD , εστω παραχωρημενα , να τα συντηρουμε,να τα στελεχωσουμε, να τα συνοδευουμε με πλοια προστασιας (κορβετα, φρεγατα κλπ), ή να διακινδυνεύσουμε τα ηδη υπαρχοντα αρματαγωγα παλι με την καλυτερη δυνατη προστασια, για να πλησιασουμε ενα νησι απο σχετικη αποσταση , οχι μεγαλυτερη παντως των 10 μιλιων, και μετα να προσεγγίσουμε το νησι με μεγιστη ταχυτητα 8 κομβων και σχετικη προστασια απο ελαφρα οπλα. Καλουτσικο ειναι, χρησιμο για να ενισχυσω ενα ηδη αμυνομενο νησι, καλο για δολιοφθορα απο πολυ κοντινο παρακειμενο νησι.
Στην αλλη περιπτωση εχουμε την δυνατοτητα να στείλουμε τον ιδιο (ή μεγαλυτερο αριθμο πεζοναυτων ) με το ιδιο επιπεδο προστασιας σε ελαφρα οπλα, χωρις χρηση LSD ή αλλου πλοιου , με 2-4 Spike ER2 και ενα 50αρι, με ταχυτητες 40-50 κομβων κατευθειαν απο αποστασεις 50, 100, 200 μιλιων και το σκεφτομαστε ???
Ειμαστε νησιωτικη χωρα, εχουμε ικανοτητα εγχωριας κατασκευης τετοιων σκαφων, εχουμε απειρα νησια απο οπου μπορουμε να στείλουμε, στρατο, εφοδια, υλικο και θελουμε να συμπεριφερθουμε σαν να πρεπει να επιχειρήσουμε σε ωκεανους και τεραστιες αποστασεις απο την εδρα μας ????
Σαν επιπλεον σκεψη, οσον αφορα την ανακατάληψη νησιου. Αν μιλαμε για πολυ μικρο νησι , ενα προγεφυρωμα με ταχυπλοα ειναι εφικτο. Ισως και σε ενα μεγαλυτερο νησι.
Μετα ? Χαλαρα θα στειλουμε αρματαγωγα, LSD, AAV7, στο στομα του λυκου, μερικα μιλια απο Τουρκικες ακτες ? Σε πιο ονειρο.
Ανακατάληψη νησιου σημαινει 1 εως 2 φρεγατες επιπεδου FDI (με ECM,ESM,RAM,ASTER), ή ενα εμφορτο Τικο,2-3 κορβετες , 2-3 Super Vita για περιμετρο μαζι με 1 εως 2 Υ/Β, απολυτη αεροπορικη υπεροχη σε ακτινα 200 χλμ,(πληρης απαγορευση περιοχης), 1 ΑΣΕΠΕ, καταιγιστικο πυρ κλασικου και πυραυλικου πυροβολικου σε Τουρκικα παραλια απο κοντινα νησια ή πλοια-φορεις βαλλιστικων (πχ Lora) σε ασφαλη αποσταση. Αν συμβούν τα παραπανω , και κυριως ο απολυτος ελεγχος του εναεριου χωρου σε μεγαλη ακτινα, τοτε η ανακατάληψη νησιου ειναι 100% δυνατη. Τοτε τα αρματαγωγα πλησιαζουν και αφηνουν οτι θελουν.
Μεγαλεπιβολο σχεδιο θα ηταν η υπαρξη πλοιου με δυνατοτητα μεταφορας 5 επιθετικων ελικοπτερων, UAV και πεζοναυτων με αναλογο βαρυ εξοπλισμο. Για παραδειγμα San Giorgio class.
Πάντως ότι άποψη και να έχει ο καθένας για το ποιο όχημα ή σκάφος θα ήταν προτιμότερο να έχουμε, το μόνο σίγουρο είναι ότι εμείς τα AAV7 θα πάρουμε. Άρα πιστεύω πως ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ να μπει το Survivability Upgrade από την εταιρία SAIC. Οι Αμερικάνοι είχαν αρχικά κλείσει συμφωνία για την αναβάθμιση των AAV από την SAIC αλλά μετά από τις πρώτες παραδώσεις ακυρώθηκε γιατί το πρόγραμμα ACV είχε σχεδόν ολοκληρωθεί και θα ξεκινούσαν οι παραλαβές των καινούριων οχημάτων. Επειδή όμως στην Ελλάδα δεν θα δούμε ACV ποτέ, η μόνη μας επιλογή είναι η αναβάθμιση των AAV. Αν ήταν καλό το Survivability Upgrade για τους Marines, είναι κάλο και για εμάς.
εαν η αμυνα ενος νησιου χρειαζεται ενισχυση τοτε με chinook Θα φτασουν ταχυτερα απο οτι με cv90, το ιδιο ελαφρα εξοπλισμενοι θα ειναι .
Λεγεται και ορθα οτι τομα δεν αντικαθιστα ενα αρμα.
Ολα τα λεφτα στον αερα.
Χωρις εναερια υπεροχη δεν περνα ουτε chinook , Ουτε cv90 ουτε αρματαγωγο, ΤΙΠΟΤΑ.
αρα λεφτα στην ΠΑ και την ΑΣ να τα κανει ολα οικοπεδο, να περασουν με ασφαλεια τα chinook και μετα ας ερθουν zubr & Iασων να αποβιβασουν αρματα,ολμους και πυροβολα για να υποστηριξουν τους πεζοναυτες. εποχες iwo jima στο αιγαιο ειναι επικινδυνης νοοτροπιας σχεδια.
Δεν θα διαφωνήσω με το σχόλιο του δημοσιογράφου για το θετικό αντίκτυπο που θα έχει η πιθανή απόκτηση πολλαπλών μέσων από τους πεζοναύτες.
Όμως κατά την ταπεινή μου άποψη χρειάζεται καλύτερη ιεράρχηση των εξοπλισμών. Στην τελική μεταξύ των δύο επιλογών δεν θα ήταν καλύτερα να ξεκινήσουμε με τα CV90; Το σκάφος είναι μικρό και ναυπηγεία στην Ελλάδα θα βρεθούν για να το κατασκευάσουν (δε χρειάζεται να δέσουμε κ αυτό το πρόγραμμα της στα ναυπηγεία Ελευσίνας ή Σκαραμαγκά). Επίσης δε χρειάζονται LPD ή ακριβές εγκαταστάσεις εκπαίδευσης. Και αργότερα, όταν τα οικονομικά μας το επιτρέψουν πάμε για AAV ή κάτι ανάλογο σε συνδυασμό με απόκτηση αντικαταστάτη του Ναυκρατούσα.
Μηπως να δουμε πρωτα πως θα πανε?
4xMAKASSAR class HN
1x127mm vulcano,2x40mm,1xram,1xciws,1×8 mk41=32 camm[er]/essm2,2×4 nsm,2×2 mu90,2xΜ.Ε.Ε/Π[τορπιλες],imast 100/400-sea master400[πληρες πακετο ηλ/κων],σοναρ τροπιδας,ταχ +27kn all diesel,kiowa-apache,+++++++
Το κοσστος δεν θα ειναι 70Μ,αλλα…….τα εχουν/κανουν ολα
Παραληψη
https://www.ptisidiastima.com/low-cost-lpd-for-peru/
Το ένα αργό στη θάλασσα, αλλά και τριπλού ρόλου (ΤΟΜΠ/ΤΟΜΑ/άκατος) και το αλλο γρήγορο και μονού ρόλου.