Η ΠΤΗΣΗ έχει αναφερθεί με προηγούμενα άρθρα της στην σημασία των σύγχρονων Τεθωρακισμένων Οχημάτων Μάχης για την αναβάθμιση του πεζικού και την ανάγκη του Ελληνικού Στρατού να αναβαθμίσει τη μαχητικότητα του Πεζού Στρατιώτη με την εφαρμογή σύγχρονων δογμάτων μάχης. Καμία αύξηση της θητείας, καμία αναβάθμιση του ατοιμικού εξοπλισμού και καμία βελτίωση της παρεχόμενης εκπαίδευσης δεν θα αποδώσουν, αν ο Έλληνας Στρατιώτης αντιμετωπίσει τον εχθρό με τακτικές της εποχής των δεκαετιών του 1950 και 1960.
Το δεύτερο στοιχείο στο οποίο είχαμε αναφερθεί είναι στην ανάγκη διάκρισης βαρέως και ελαφρού πεζικού. Το μέτρο “μηχσνοποίησης” όλου του πεζικού στα μέσα της δεκαετίας του 1990, μπορεί να φαινόταν βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, ιδίως μια και ήταν η εποχή που οι μεγάλοι ευρωπαϊκοί τεθωρακισμένοι στρατοί αποστρατεύονταν ραγδαία με τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου και “έβρεχε” τεθωρακισμένα και υλικό δωρεάν ή σε τιμές σοκ αλλά 25 χρόνια μετά αποδεικνύεται ότι αφενός ένα μηχανοκίνητο τάγμα κοστίζει πολύ περισσότερο από ένα ελαφρύ, σε έξοδα καυσίμων, λιπαντικών, ανταλλακτικών, συντήρησης, λειτουργίας κλπ. και στις περισσότερες περιπτώσεις η αξία του ελαφρού πεζού δεν υποκαθίσταται από ένα τεθωρακισμένο.
Ως αποτέλεσμα, η Ελλάδα απείχε από στρατιωτικές επιχειρήσεις της Συμμαχίας ή χρησιμοποιούσε -λανθασμένα- τις μονάδες Ειδικών Δυνάμεών της ως ελαφρύ πεζικό. Απλά, ένα Πεζικό μόνο από τεθωρακισμένα δεν επαρκεί για να καλύψει όλες τις αποστολές και κατά τα φαινόμενα δεν συμφέρει οικονομικά.
Η δεύτερη διαπίστωση είναι σημαντική για να απαντήσουμε στο ερώτημα “Πόσα ΤΟΜΑ χρειάζεται τελικά ο Ελληνικός Στρατός”; Χρείζαται άραγε τόσα όσο και τα 3,000 περίπου ΤΟΜΠ του; Η αντικατάσταση των παλιών οχημάτων σε αναλογία 1:1 θα γίνει πραγματικότητα κάποια στιγμή, αφού κανένα όχημα δεν έχει ζωήν αιώνιον αλλά τα τεθωρακισμένα δεν κάνουν όλα την ίδια δουλειά.
Ένα ΤΟΜΠ, παλιό ή όχι, που μεταφέρει όλμους, αντιαρματικούς εκτοξευτές, είναι κέντρο διοίκησης, όχημα περισυλλογής τραυματισμένων, τεχνικής υποστήριξης ή φορέας κάποιου οπλικού συστήματος άλλου από την ομάδα πεζικού δεν χρειάζεται να είναι αποκλειστικά στο επίπεδο ενός πανάκριβου ΤΟΜΑ.
Μήπως, ο Ελληνικός Στρατός χρειάζεται τα μισά από αυτά, περί τα 1,500-1,600 που ανταποκρίνονται στην συγκρότηση 40 Μηχανοκίνητων Ταγμάτων (χονδρικά 40 ΤΟΜΑ ανά τάγμα); Το μέτρο μοιάζει περισσότερο λογικό πλέον αλλά και πάλι, σημαντικό μέρος των ταγμάτων αναπτύσσεται στα νησιά του Αιγαίου, ως ταχυκίνητα τμήματα φρουρών που θα πολεμήσουν κατά κανόνα σε μικρά τμήματα επιπέδου διμοιρίας και λόχου, σε συνδυασμό με άρματα μάχης και βαρέα όπλα αντιμετωπίζοντας ομάδες ελαφρού πεζικού κατά κανόνα (αλεξιπτωτιστές, πεζοναύτες, πεζικό), όπως έχουμε δει στις ασκήσεις Efes. Xρειάζονται εκεί ΤΟΜΑ, αξίας εκατομμυρίων, με ισχυρά πυροβόλα διάτρησης θώρακος, ταχύτητες 70-75 χλμ/ώρα και δικτυοκεντρικές ικανότητες επικοινωνίας και διαχείρισης πεδίου μάχης; Ή μήπως ο αγώνας εκεί μπορεί να γίνει κάλλιστα με ένα αναβαθμσιμένο παλιότερο ΤΟΜΠ, όπως το “Λεωνίδας”;
Η περιγραφή αυτών των χαρακτηριστικών ανήκει μάλλον σε μονάδες ελιγμού, εξοπλισμένες με σύγχρονα τεθωρακισμένα και ικανότητα κίνησης μαζί με τα άρματα μάχης Leopard-2. Την τελευταία μάλιστα φορά που ο ΕΣ αναφέρθηκε σε ΤΟΜΑ, το 2007 με την περίπτωση των BMP-3, αναφέρθηκε ακριβώς σε αυτήν την απαίτηση: Να μπορούν να ακολουθούν τα άρματα μάχης με ταχύτητα ανάλογη και να υποστηρίζουν τη μεταφερόμενη ομάδα του πεζικού με ισχυρά πυρά. Ο ΕΣ ξέρει πολύ καλά τί θέλει όταν αφήνεται να αποφασίσει ανεπηρέαστος.
Η υπόθεση των ΒΜΡ-3 εξελίχθηκε άσχημα, όπως θυμόμαστε, αποτέλεσμα εξαρχής πολιτικής επιλογής για ανταλλάγματα στο διπλωματικό πεδίο που δεν ευοδώθηκαν έτσι κι αλλιώς ενώ το ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής όχημα δεν ικανοποιούσε τον τρόπο μάχης του μηχανοκίνητου πεζικού, όπως περιγράφεται στα εγχειρίδια του ΝΑΤΟ. Μοιραία, το πρόγραμμα αρχειοθετήθηκε και αφέθηκε να αποπνεύσει από φυσικά αίτια. Η υπόθεση όμως του 2007 μας έδωσε μια απάντηση στο ερώτημά μας: ο αριθμός των ΤΟΜΑ ορίστηκε στα 415, αρκετά για 10 Μ/Κ τάγματα και λίγα επιπλέον για εκπαίδευση.
Ο ΕΣ στράφηκε ακόμα και στα μεταχειρισμένα των συμμαχικών στρατών για να καλύψει τις αδηφάγες απαιτήσεις του με φθηνό και γρήγορο τρόπο. Τρεις τουλάχιστον φορές, η υπόθεση των μεταχειρισμένων ΤΟΜΑ Marder-1A3 του Γερμανικού Στρατού έφτασε στα γραφεία συζήτησης των επιτελών. Τρεις φορές αποκρούστηκε, είτε γιατί οι γερμανικές συνοδευτικές απαιτήσεις ήταν κακές είτε γιατί η επιλογή κρίθηκε πως θα τορπίλιζε μια καλύτερη εναλλακτική.
Ας σημειώσουμε εδώ πως η “δωρεάν” παραχώρηση δεν είναι ποτέ δωρεάν. Οι Γερμανοί ζήτησαν κάποιο συμβολικό τίμημα αλλά ακόμα κι αν αυτό δεν υπήρχε, η εισαγωγή ενός νέου οχήματος στο σύστημα υποστήριξης του ΕΣ σημαίνει έξοδα: έξοδα μετεκπαίδευσης χειριστών και συντηρητών, έξοδα οργάνωσης βάσης συντήρησης, έξοδα κατασκευής χώρων υποδοχής (συνήθως αυτό παραλείπεται αλλά ας φανταστούμε τα Leopard-2A6 HEL των 10 εκατομμυρίων Ευρώ εκτεθειμένα στο χιόνι, τον ήλιο και την υγρασία της Θράκης). Κάθε επιλογή έχει το κόστος της.
Περισσότερα Marder 1Α3 για την Ιορδανία, στην Ελλάδα απλά δεν τα χρειαζόμαστε, είμαστε πλήρεις
Τελευταία, με τα Marder να οδεύουν στο διαλυτήριο και την έλλειψη μεταχειρισμένων, ο ΕΣ αξιολογεί τα αμερικανικά Bradley. Το Bradley είναι ένα δοκιμασμένο στη μάχη ΤΟΜΑ. Ίσως το μόνο που δοκιμάστηκε στην πρώτη γραμμή τόσο σκληρά. Δεν απέδωσε όσο θα ανέμενε κανείς και ο εσωτερικός του χώρος ταλαιπωρεί το μεταφερόμενο πεζικό, τους αξιωματικούς που οργανώνουν τη δράση της διμοιρίας πεζικού και εμάς. Η ασθενής του θωράκιση, στοιχείο που ποτέ δεν έλυσε ικανοποιητικά στη μακρά καριέρα του, δεν το καθιστά ιδανική επιλογή σε ένα πεδίο μάχης όπως ο Έβρος, που θα δεχθεί μια “θύελλα φωτιάς και ατσαλιού” (μεταφράζοντας την περιγραφή της μάχης της Οκινάουα) από βλήματα πυροβολικού, ρουκετών, πυροβόλα αρμάτων μάχης και ΤΟΜΑ, βαρέα όπλα πεζικού και αεροπορία. Ωστόσο, στα μεταχειρισμένα είναι η τελευταία λύση.
Τα Bradley παραμένουν στο τραπέζι, με διάφορους τρόπους, ως ενδιάμεση λύση. Τελευταίες εξελίξεις δείχνουν πως ο ΕΣ θα δεχόταν μια μικρή, έστω, προσθήκη Bradley άμεσα για να οργανώσει έναν πυρήνα πραγματικού μηχανοκίνητου πεζικού που θα υποστηρίζει τα Leopard-2 των Τεθωρακισμένων Ταξιαρχιών (3-4 τάγματα) μέχρι να κατανοήσει το σύνολο του προσωπικού την αξία και χρήση των ΤΟΜΑ ανοίγοντας τον δρόμο για ένα καινούριο ΤΟΜΑ. Η σκέψη δεν είναι κακή και μάλιστα απόλυτα ρεαλιστική. Είναι , όμως, τα αμερικανικά Bradley διαθέσιμα; Το ερώτημα είναι ρητορικό μέχρι να δούμε “χειροπιαστές” αποδείξεις.
Μοιραία, η σκέψη πάει στο υποθετικό: Τί θα γινόταν αν η Ελλάδα ανέπτυσσε ένα δικό της ΤΟΜΑ;
Τους τελευταίους μήνες η υπερβολική ησυχία στα εξοπλιστικά της χώρας, το εξοπλιστικό κρεσέντο της Τουρκίας που μάλιστα εμπλουτίζεται με (λιγότερο ή περισσότερο) εγχώριας ανάπτυξης οπλικά συστήματα, θέτουν το θέμα επί τάπητος: γιατί η Ελλάδα δεν αναπτύσσει ένα εθνικό οπλικό σύστημα; Ξεκινήσαμε με τυφέκιο, πήγαμε στα οχήματα 4×4, στα φορτηγά, στα ελαφρά σκάφη και τελικά στα πολεμικά πλοία. Γιατί όχι κι ένα ΤΟΜΑ; Και μάλιστα πραγματικό, νέο ΤΟΜΑ κι όχι αναβαθμίζοντας σχέδια 40 ετών.
Τη δεκαετία του 2000 η ΕΛΒΟ ξάφνιασε τους πάντες παρουσιάζοντας το “εθνικό” ΤΟΜΑ “Κένταυρος”, μια φιλότιμη και ενδιαφέρουσα προσπάθεια που πήρε καλές κριτικές και διεθνώς. Ωστόσο, οι διεμβολισμοί νέων ή μεταχειρισμένων προσφορών από το εξωτερικό και -κυρίως- το γεγονός πως εκτός από το σχέδιο τίποτε άλλο εθνικό δεν είχε το όχημα, οδήγησαν στην ταφή του προγράμματος που θα μπορούσε να απογειώσει και την αμυντική βιομηχανία και το όπλο του πεζικού. Κακά τα ψέματα… χωρίς κινητήρα, ηλεκτρονικά και οπλισμό, δεν έχεις όχημα. Έχεις… ό,τι έχει απομείνει σε ένα υπόστεγο της ΕΛΒΟ.
Παρόλα αυτά, ο “Κένταυρος” ήταν ένα βήμα στη σωστή κατεύθυνση. Είχε μέσο μέγεθος με 6 τροχούς εδάφους ανά πλευρά, τριμελές πλήρωμα και ισχυρό οπλισμό. Ακολουθώντας τη σχεδιαστική γραμμή του “Λεωνίδα” είχε μαχηλό προφίλ, μικρό βάρος και ικανή ταχύτητα και ευελιξία. Μπορεί να μην ήταν “Ferrari” αλλά έκανε καλά τη δουλειά του στο ελληνικό περιβάλλον.
Καταστράφηκε κατά τη γνώμη μας από μια απαίτηση του ΕΣ: την ικανότητα αερομεταφοράς. Για ένα όχημα που θα συνόδευε τα Leopard-2 στις πεδιάδες της Θράκης η απαίτηση αυτή δεν είχε νόημα. Θα είχε, αν ο ΕΣ έστελνε τις τεθωρακισμένες δυνάμεις του στα νησιά αλλά αυτό το σενάριο δεν έπαιξε ποτέ. Η απαίτηση το όχημα να χωράει σε ένα C-130, να έχει βάρος μικρότερο από 22 τόνους και να διατηρεί και όλα τα άλλα χαρακτηριστικά του, ήταν ο λόγος που δεν θα έβρισκε φίλους ούτε στο ελληνικό πεζικό, ούτε στο εξωτερικό, αν προσπαθούσε να το πουλήσει. Κρίμα!
Το ΤΟΜΑ ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ της ΕΛΒΟ που δεν μπήκε ποτέ σε υπηρεσία δίπλα στα Leopard 2HEL (ΑΡΧΕΙΟ)
Είναι δυνατή η “ανάσταση” των Κενταύρων; Πολύ νερό κύλισε στο αυλάκι από τότε. Ίσως, όμως, η ανάγκη ενός ΤΟΜΑ να είναι πλέον φανερή σε περισσότερους. Ίσως, η κυβέρνηση να αντιλαμβάνεται πως ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα δεν είναι λεφτά στη φωτιά αλλά επενδυτικό σχέδιο που δίνει δουλειά σε ελληνικές βιομηχανίες και Έλληνες εργαζομένους και εξειδικευμένους επιστήμονες. Ίσως, ο ΕΣ να αποκτήσει τα 400 ΤΟΜΑ που θέλει, όπως ακριβώς τα θέλει. Και αν και η συνεργασία με μια εταιρία του εξωτερικού δεν μπορεί να αποφευχθεί, υπάρχουν σήμερα περισσότερες ελληνικές βιομηχανίες που παράγουν υποσυστήματα για τεθωρακισμένα οχήματα και μπορούν να κάνουν το “εθνικό” ΤΟΜΑ περισσότερο εθνικό, όχι για λόγους εθνικού μεγαλείου αλλά περισσότερο για λόγους οικονομίας.
Μια ελληνική λύση θα εξασφαλίσει την επίλυση των νηπιακών προβλημάτων του οχήματος στην πηγή της και όσα έξοδα δοθούν από το ελληνικό κράτος σε ιδιωτικές εταιρίες θα επιστρέψουν σε ένα ποσοστό πίσω στο κράτος από τους φόρους ενώ ταυτόχρονα θα αναζωογονήσουν την παραγωγικότητα πολλών βιομηχανιών και προμηθευτών.
Πώς θα ήταν ένας “Κένταυρος ΙΙ”; Οι βασικές γραμμές του προγόνου ήταν, όπως είπαμε, στη σωστή κατεύθυνση: θωράκιση, κινητικότητα, ισχύ πυρός. Ένα πυροβόλο των 30-35 χλσ. θα μπορούσε να εξασφαλίσει την απαραίτητη “πυγμή” έναντι των τουρκικών Μ-113, ACV ακόμα και των μελλοντικών Tulpar ενώ θα διατηρούσε και ικανή αναχορηγία (λύσεις με πυροβόλα των 40 και 50 mm προσθέτουν ισχύ αλλά ο όγκος των βλημάτων μειώνει τον αριθμό τους στην αποθήκη), με ένα πολυβόλο για εγγύς άμυνα και ίσως 1-2 πυραύλους αντιαρματικούς ή αντιαεροπορικούς. Για τους τελευταίους υφίστανται σήμερα λύσεις όπου ο ίδιος φορέας ανάρτησης μπορεί να φιλοξενήσει καλάθους με Α/Τ, Α/Α πυραύλους ή κατευθυνόμενες ρουκέτες χωρίς πρόβλημα, εφόσον υπάρχει ένα καλό Σύστημα Διεθύνυσης Πυρός και σκοπευτικά για να τη σκόπευση.
Ο “Κένταυρος” του 2005 είχε εγκαταλείψει τις κεκλιμένες επιφάνειες με κάθετες στα πλευρά του οχήματος, μια διεθνής τάση εφόσον τα απευθείας πυρά είναι το λιγότερο από τα προβλήματα ενός οχήματος. Προφανώς, οι συνθήκες απαιτούν ένα ισχυρότερο πακέτο θώρακα ικανό να αντέχει βλήματα τουλάχιστον των 25 mm σε κάθε επιφάνεια του οχήματος και 30 mm AP στο μετωπικό φάσμα. Ένα σύστημα ενεργητικής προστασίας όπως το Trophy MV/VPS ή ακόμα και μια ελληνική προσπάθεια ανάπτυξης παρεμβολέων και καταυγαστήρων είναι απαραίτητα στον 21ο αιώνα.
Η μεταφορική ικανότητα του οχήματος είναι το κλειδί. Έχοντας πύργο με πυροβόλο και πυραύλους το πλήρωμα δεν μπορεί να είναι μικρότερο των 3 ατόμων, όπως σε όλα τα ΤΟΜΑ. Η μεταφερόμενη ομάδα του ΕΣ των 8 ατόμων πρέπει να διατηρηθεί, εφόσον αυτή είναι η απαίτηση του Πεζικού. Ακόμα κι αν αναθεωρηθεί προς τα κάτω, στα 6 ή 7 άτομα λόγω των νέων δεδομένων, είναι καλό να υπάρχει extra χώρος για πυρομαχικά και εφόδια.
Αυτό σημαίνει πως οι διαστάσεις του οχήματος πρέπει να αλλάξουν και ιδίως το πλάτος. Αν και το ύψος και μήκος του οχήματος είναι ικανοποιητικά (2.5 περίπου μέτρα ύψος και 6-6.5 μήκος) το πλάτος που ήταν υπεύθυνο για την απαίτηση αερομεταφοράς θα πρέπει να φτάσει σε ικανά επίπεδα, αφού η τελευταία είναι επουσιώδης. 2.8 με 3 μέτρα είναι ικανά να φέρουν καλύτερες συνθήκες στην καμπίνα του πληρώματος και να φιλοξενήσουν έναν μεγαλύτερο κινητήρα.
Ο τελευταίος είναι σημαντικός, εφόσον οι διαστάσεις, ο οπλισμός και η θωράκιση του οχήματος αυξάνονται. Οι 420 hp του αρχικού “Κενταύρου” δεν επαρκούν για ένα όχημα της κατηγορίας του που θα έχει βάρος 26-30 τόνους. Μοιραία, για να διατηρηθεί η ευελιξία και η ταχύτητα στα ίδια επίπεδα που αναλογούσαν στους 20 με 22 ίππους ανά τόνο, ο “Κένταυρος ΙΙ” θα χρειαστεί έναν σύγχρονο κινητήρα 550-600 ίππων.
Τα ξένα στοιχεία στο “εθνικό” ΤΟΜΑ είναι αναπόφευκτα αλλά με μια καλύτερη διαπραγμάτευση μπορούν να βρεθούν. Ο στόχος των 410 οχημάτων είναι καλός για να προσελκύσουμε διεθνείς εταιρίες σε μια περίοδο που οι πελάτες ακριβών πολεμικών συστημάτων δεν κάνουν ουρές έξω από τα γραφεία τους. Ίσως η συμμετοχή της Κύπρου ή και άλλων κρατών να πρέπει να εξεταστεί, αν και οι Γερμανοί με όλη την αντιπάθειά τους, έχουν ένα δίκιο: όπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει.
Το “εθνικό” ΤΟΜΑ είναι μια υπόθεση οικονομική και επιχειρησιακή. Το Ελληνικό Πεζικό θα δώσει το “παρών” στο άμεσο μέλλον σε κρίσεις στην Ελλάδα, στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο. Η κρίση του Έβρου μας δίδαξε πως όλες οι Κρίσεις δεν χρειάζεται απαραίτητα να εξελιχθούν σε θερμή σύγκρουση αλλά οφείλεις να είσαι έτοιμος και σε ικανούς αριθμούς για να την αποσοβήσεις. Η εικόνα ενός ελληνικού ΤΟΜΑ στο πλευρό των Leopard-2A6 HEL θα είναι μια εικόνα επαρκώς αποτρεπτική αλλά ακόμα κι αν τα πράγματα εξελιχθούν προς το χειρότερο, θα πρέπει το δίδυμο αυτό να είναι ικανό να χτυπήσει και να χτυπήσει γερά.
Εντάξει συμφωνούμε…
Με βάση τη σειρά των τελευταίων άρθρων σας είναι ετοιμα στις μακέτες το “εθνικό τυφέκιο” , το ” εθνικό όχημα”, το ” εθνικό ΤΟΜΑ”, η ” εθνική κορβετοφρεγατα” κοκ.
Μέχρι να τελειώσει κάτι από τα παραπάνω, οι περισσότεροι αναγνώστες θα έχουμε αποδημήσει εις Κύριον…
Από ότι καταλαβαίνω τα ABκαι TICOs θα γίνουν μεταχειρισμένες ψαρόβαρκες in the best case και τα BRADLEY M2 A2? εθνικά ΤΟΜA….
colleenpartridge
θα πέσει κόφτης και πακέτο δηλώσεις Δένδια
Οι Bel@des τι θα γίνουν άραγε?
Εθνικά κρουαζιερόπλοια ??!!!
Το sano πέφτει σαν χαλάζι
για να παραφράσω μια παλιά έκφραση
Υπογράψαμε αμυντική συμφωνία με και τι πήραμε?
Δεν μπορώ να το γράψω
“Πότε ο Γιάννης δεν μπορεί, πότε ο κώλος του πονεί”. Λαική ειναι η παροιμία και γι αυτό μπορεί να της επιτραπεί η τραχύτητα της έκφρασης γιατί περιέχει τη λαϊκή σοφία,…την ελληνική. Τοσες προσπάθειες άκαρπες θα πρεπε να θορυβηθούν οι ιθύνοντες ότι κατι σίγουρα πάει λάθος κι ότι καθόλου δεν πρέπει να εμπιστεύονται την κρίση τους, γιατί η κρίση τους επιβεβαιώνει με απόλυτη συνέπεια την ελληνική παθογένεια “από όπου με τρόπο αξιοσημείωτο δεν προκύπτει απολύτως τίποτα”. τόσες ευκαιρίες, προσπάθειες, προδιαγραφες, πηγενε έλα και κοντρα δογματα και απαιτησεις για να μην καταφερεις να πάρεις τίποτα. Αστο μεγάλε δεν το χεις δεν υπάρχει τομα για σένα πάνε στο καψιμί να ψήσεις έναν καφέ να πάνε τα φαρμάκια κάτω.
Κοιτα να δεις πως τον λυνεις αυτόν τον γρίφο. Το πρωτο τομα που θα βρεις μπροστα σου, πάρτο, μα δε κάνει μα υπάρχουν καλητερα, βρε παρτο εσυ και μετα το μετανιώνεις με την ησυχία σου, ε μα!
Κάπου πρέπει να φρενάρουμε τις απαιτησεις μας, απο τη μεγάλη μας εγνοια να πάρουμε τα καλύτερα μένουμε στον άσσο, αυτο λέγεται αμετροέπεια
από τα 3000 M113 που διαθέτει τώρα ο Ε.Σ. , Σε Πόσα αναλογούν πραγματικά πλήρη επανδρωμένα τάγματα πεζικού?
Προτιμότερες είναι θαρρώ λιγότερες αλλά πλήρης και εκπαιδευμένες μονάδες ,από τις εκατοντάδες επιπέδου Τάγματος – επιλαρχίας – μοίρας, υποστελεχομένες,
Και με μεγάλα εξοδα διατήρησης ….
Έχουμε πραγματικά καλές Ελληνικές εταιρίες που μπορούν να παρέχουν σκοπευτικά, επικοινωνίες, ηλεκτρονικά, οπλισμό , κατεργασία μετάλλων, κτλ
Αλλά να αναλάβουμε τον πλήρη από λευκό χαρτί σχεδιασμό και ανάπτυξη, ενός τεθωρακισμένου,σε αυτήν την φάση , είναι υπερβολή ….
Κατά την γνώμη μου η Ελληνοποίηση ενός υπάρχοντος σύγχρονου σχεδίου, μαζί με τις παραπάνω Ελληνικές εταιρίες,
Και την κατασκευή του Εδώ , είναι ότι χρειαζόμαστε.!
( μαζί με εκσυγχρονισμό των Λεωνίδας)
Επί του θέματος, το Tulpar θεωρώ ότι είναι εξαιρετική σχεδίαση σκάφους, που με εναν καλύτερο πύργο θα έδινε ένα φοβερό όχημα. Άφθονος εσωτερικός χώρος και περιθώρια εξέλιξης, θα μπορούσε ακόμη να γίνει η βάση για ένα αυτοκινουμενο πυροβολο. Όταν και αν ήταν να κάνουμε κάτι τέτοιο στην Ελλάδα, το θεωρώ σωστή τάση για να αντιγράψουμε!
Όνειρα θερινής νυχτός. Ειδικά για ΤΟΜΑ δεν υπάρχει ενδιαφέρων από πλευράς κράτους. Ούτε για αναβάθμιση των Λεωνίδας και Μ113. Ούτε θα μας παραχωρηθούν τζάμπα. Όσο και αν γράφεται η υπόθεση ΤΟΜΑ βγαίνει μόο για αποπροσανατολισμό. Το Ελληνικό κράτος δεν θέλει να ξοδέψει λεφτά για την άμυνα (ούτε καν για ανταλλακτικά) και οι αποδιοπομπαίοι τράγοι έχουν ήδη επιλεχθεί. Σιγά μην την πληρώσουν οι πολιτικοί που παίρνουν τις αποφάσεις
Είχατε πριν λίγο καιρό γράψει για το σχέδιο της ελληνικής eodh για μετατροπή του Λεωνίδας σε ΤΟΜΑ… προχωράει κάτι ή θα μείνει και αυτό το σχέδιο στο ράφι της φτωχής αμυντικής μας βιομηχανίας;;;
Για εμένα δεν αξίζει να βάλουμε άλλο ένα πονοκέφαλο στον ΕΣ, μιας και όπως πολύ εύστοχα γράφει στο άρθρο νέο σύστημα στον ΕΣ σημαίνει νέα έξοδα και σίγουρα δεν αξίζει για ένα όχημα που κοντεύει τα 40 και σίγουρα θα πρέπει στο μέλλον να παρακαλέσουμε ξανά και ξανά για ανταλλακτικά κλπ… ΝΕΟ ΤΟΜΑ θέλει ο ΕΣ είτε Ελληνικό είτε συμπαραγωγής.
Και πραγματικά καρναβάλια όσοι κομματικοποιούν την οποία προσπάθεια ενίσχυσης των ΕΕΔ και πιστεύω ότι είναι σε λάθος ιστοσελίδα. Προστατεύστε την ΠΤΗΣΗ μας.
(Για την Π&Δ, στην αρχική σελίδα όταν πατάω στο λογότυπο ανοίγει νέο παράθυρο αντί να κάνει ανανέωση.)
Αν προχωρίσει το Λεωνίδας 300, θα έχουμε μία αξιόλογη ενδιάμεση λύση που με μικρό κόστος θα πληροί όλες τις βασικές προϋποθέσεις (ακόμη και της αερομεταφοράς). Έτσι θα δοθεί η εμπειρία και ο χρόνος για ένα νέο Κένταυρο, που θα πρέπει να είναι μεταξύ των κορυφαίων ΤΟΜΑ διεθνώς. Στόχος δεν είναι μόνο να καλύψουμε τις εθνικές ανάγκες αλλά να αναπτυχθεί και ένα προϊόν που να μπορεί να διεκδικήσει με αξιώσεις θέση στη διεθνή αγορά.
Ποτέ δεν κατάλαβα τον πραγματικό λόγο απόριψης του Κενταυρος. Εικάζω οτι πρόβλημα ήταν οι μικρές του διαστάσεις και το στρίμωγμα της μεταφερόμενης ομάδας. Βλέποντας και ενα βιντεο απο τις δικομές διαπιστώνει κάποιος οτι βγεί-μπεί η ομάδα απο την μικρή θύρα απαιτούνταν πάρα πολύς χρόνος.
Στο διαταυτα, σε μια επίσκεψη μου στην ΕΛΒΟ το 2015 μας ανέφεραν οι τότε διοικούντες πως υπάρχει σχεδιασμός επιμηκυνσης του ΚΕΝ με προσθήκη ενός ακόμα τροχου για να αυξηθει ο χώρος. Δεν ξέρω αν μια τέτοια λύση θα κάλυπτε τον Ε.Σ σήμερα. Το να πλατύνει το όχημα σίγουρα δυσκολεύει το έργο αρκετά. Το μεγάλο θέμα είναι οτι η ΕΛΒΟ απλά δεν υπάρχει, ήδη το 2015 έδειχνε ενα απαρχαιωμένο εργοστάσιο, σήμερα τα πράγματα θα είναι ακόμα χειρότερα. Ποιος να φτιάξει το όχημα, τι μάρκα θα δείχνει το σήμα του και ποιος θα το προωθήσει για εξαγωγές.
Ενα ελαφρώς μεγαλύτερο Κενταυρος 2 που θα αξιοποιούσε τα 30ρια που σαπίζουν και θα είχε χαμηλό κόστος θα ήταν μια λύση αλλά πλέων δεν υπάρχει κανείς να το σχεδιάσει και να το κατασκευάσει. Πιο φθνά θα μας έρχονταν να δώσουμε το σχέδιο που θέλουμε στους Σέρβους και να μας το στείλουν πακέτο έχοντας ενσωματώσει τα συστήματα που μπορεί να παράξει η υγιείς εγχώρια αμυντική βιομηχανία.
O Ε.Σ. θελει ενα ΤΟΜΑ που να εχει ευκινησια ωστε να μπορει να ακολουθει τα αρματα μαχης, να εχει ισχυρη θωρακιση που να αντεχει σε πυρα απο πυροβολο 30 χιλιοστων, να εχει πυροβολο, βαρος 20 τονους, αλλα να ειναι και αερομεταφερομενο και αμφιβιο.
Ειναι τοσο επιλεκτικος που θελει κατι το οποιο δεν υπαρχει πουθενα στον πλανητη. Και ξερετε τι παθαινουν αυτοι που ειναι πολυ επιλεκτικοι, στο τελος μενουν γεροντοπαλικαρα.
Γι αυτο και προτιμα τα Μ113 και δεν θελει ουτε να τα εκσυγχρονισει, ουτε τιποτα. Ουτε το Κενταυρος ηταν καλο για τον Ε.Σ. ουτε τα Marder. Mονο τα Bradley θελει ο Ε.Σ. επειδη … δηθεν ειναι αμφιβια.
Aπαξιώσαμε το ελληνικό γιατί δεν είναι ελληνικό, το γερμανικό γιατί δεν είναι τελικά τζάμπα, το ρωσικό γιατί δεν είναι νατοικό και όλα αυτά είναι ακριβά για να έρθουν στα ίσα τους. Άρα τι μένει; Το πιάσαμε. Πως θα κονομήσει ο πτωχός υπερατλαντικός μας φίλος και το κυριότερο πως θα μεγαλώσουμε την εξάρτηση μας από αυτόν.
Όπως είπατε όταν τα επιτελεία είχαν πολιτική ελευθερία αποφασίσαν με επιχειρησιακά κριτήρια και ξέρουμε τι αποφάσισαν και τι πολιτικές πιέσεις δέχθηκαν για να ακυρωθεί η απόφαση.
Αποφάσισαν στην διάσταση του ενιαίου αμυντικού δόγματος πρώτα από όλα. Έπρεπε και πρέπει οι αποφάσεις στα εξοπλιστικά εκείνα που μπορεί να ακολουθήσει η Κύπρος (δε μιλάμε για φρεγάτες πχ. αλλά για όλα τα υπόλοιπα) να είναι κοινές. Ένας κοινός διαγωνισμός, μια κοινή προμήθεια για τις ανάγκες και των δύο ελληνικών κρατών και όποιος πιστός προσέλθει με προσφορά. Ίσως να πρέπει να πάμε παρακάτω και να έχουμε και πρόγραμμα κοινών μονάδων όπως τα ιπτάμενα τάνκερ στο Multinational Multi-Role Tanker Transport Fleet και ας είναι μια εφαρμογή της ιδέας εκτός ΝΑΤΟ και σε άλλου είδους οπλικά συστήματα. Εντάξει να προσγειωθώ στην πραγματικότητα που λέει ότι η Ολλανδία και η Γερμανία νιώθουν πιο κοντά στρατιωτικά από ότι η Ελλάδα και η Κύπρος. (Μην το παρατραβήξω και προτείνω σε ένα τέτοιο σχήμα και το Ισραήλ με κοινά στρατηγικά και μη assets π.χ. maritime surveillance drones, (C)SAR εξοπλισμό κτλ)
Πάντως με κοινό υλικό, οι οικονομίες κλίμακας σε μονάδες, εκπαίδευση και λογιστική υποστήριξη θα μας φέρουν σαν ελληνισμό απλά στο ίδιο επίπεδο με το τι πετυχαίνει η Τουρκία με τις δυνάμεις στα κατεχόμενα που από το 1974 έχουν απόλυτα ομοιογενή αμερικανικό και εσχάτως και τουρκικό οπλισμό.
Η ίδια λογική πρέπει να εφαρμοσθεί και στην αναζήτηση φθηνών μεταχειρισμένων λύσεων. Ας ακολουθήσουμε το λαμπρό παράδειγμα των Τούρκων, κοινό υλικό σε Ελλάδα και Κύπρο εγχώριο (κατά προτίμηση) ή/και ξένο, αλλά κοινό.
Αντιγράψτε ελεύθερα.
Πολλοί είναι αυτοί που θα ήθελαν ένα ΤΟΜΑ ανατολικών προδιαγραφών, χωρίς όμως να το αγοράσουν από την … ανατολή….
Κάτι αντίστοιχο πρέπει να αναπτυχθεί, έχει όλες τις προδιαγραφές και για εξαγωγές.
Αν πάρουν οι Ισραηλινοί την ΕΛΒΟ μήπως κερδίζει πόντους το nammer; Και φυσικά άνετα το βαφτίζουμε “εθνικό”, όπως και το τυφέκιο, αφού μπορεί να παράγεται εδώ.
Το Leonidas της EODH πρεπει να φτιαχτεί, να εξοπλίσει νησιά και Εβρο κι αν χρειαστει στην πορεία βαρύ τόμα ας αποχτηθούν είτε bradley είτε αγορα κάποιο νέο κι ας ειναι και 100 τεμάχια, έτσι κι αλλιως και οι γερμανοί πλαισίωναν τα tiger panther με ελαφρύτερα panzer 3-4. Για τα νησιά το βαρύ τόμα δεν κάνει. μη ξεχνάμε το καθε ένα κοστίζει όσο 10 Leonidas EODH δηλαδη τα οχήματα δεν ειναι ανταγωνιστικά μεταξυ τους, ειναι άλλη κατηγορία οχημάτων, το βαρυ τόμα θα πολεμισει δίπλα στο leopard το ελαφρύ στην σκιά του leopard, αλλά υπάρχουν δεκάδες σενάρια όπου θα κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά.
Τρεχον αρθρο “Λεωνίδας” της ΕΛΒΟ σε δοκιμές με πύργο ενός ατόμου. Αν και δοκίμασε αρκετά σχέδια ξένων εταιριών το τελικό συμπέρασμα ήταν πως ένα ΤΟΜΑ δεν είναι ένα ΤΟΜΠ με πύργο”
Αρθρο 12ης Ιουνιου. “Η εταιρία EODH, μετά την παρουσίαση στο ΓΕΣ το Δεκέμβριο του 2019 του ολοκληρωμένου πακέτου αναβάθμισης του ΤΟΜΠ ΛΕΩΝΙΔΑΣ Ι/ΙΙ,μια νέα έκδοση εφοδιασμένη με έναν νέο, μη επανδρωμένο, τηλεχειριζόμενο πύργο, ο οποίος ενσωματώνει το αυτόματο πυροβόλο διαμετρήματος 30x173mm Mauser MK30F.”
Μαλιστα…….
Πραγματικά, διαβάζοντας αυτό το άρθρο, έκανα μια τρομακτική σκέψη. Τι ωραία, λέει, θα ήταν να είχαμε ένα θερμό επεισόδιο να τρόμαζαν οι “καρεκλάδες” και να επένδυαν στην άμυνα. Πόσο τρομακτικό είναι οτι έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο. Να θες να πεθάνει κάποιος μπας και ανοίξουμε τα μάτια! Πόσο πιο χαμηλά; Πόσο πιο τραγικά;
Μάλιστα κύριε Στάθη Βασιλείου. Αφού ξέρετε από τομα δείξτε μας μια μελέτης σας
σε αυτό το θέμα και μην κάνετε απλές εικασίες!
Έχετε κάνει πολλά λάθη στην συλλογιστική σας: Πρώτον αγνοείτε το θέμα της
μονάδας παραγωγής θα φτιάξουμε 415 τόμα και μετά τι;
Δεύτερον αγνοείται το κόστος εν σχέση με την παραγόμενη μονάδα σε βάθους χρόνου.
Τρίτον αγνοείται το τι μας συμφέρει να φτιάξουμε και πως θα το φτιάξουμε.
Τέταρτόν δεν ξέρετε πως πρέπει να ξεκινήσουμε το δικό μας σχέδιο.
Πέμπτον πρώτα σχεδιάζεις κατασκευάζεις ένα θωρακισμένο 6Χ6 και μετά
το τροποποιείς σε τομα με ερπύστριες και μεγαλύτερο πλάτος αλλά με τον ίδιο πύργο.
Εκτόν δεν ξέρετε την χρήση τομή κόστος αν μονάδα παραγωγής, εν σχέση με το παραγόμενο προιόν σε βάθος 20 ετών.
Έβδομον κάθε κιλό βάρους κοστίζει πολύ περισσότερο από όσο φαντάζεστε.
Δηλαδή ένα λαιτ τόμα των 13,5 τόνων, εν σχέση με ένα των 25 τόνων και με ένα των 34 τόνων, είναι ακόμα φτηνότερο το λάιτ τόμα γιατί κατασκευάζεις μεγαλύτερο αριθμό.
Δηλαδή στο κόστος υπάρχουν και άλλες συνισταμένες.
Ογδοόν: δεν χρειάζεται να μεγαλώση το πλάτος για να βάλεις μεγαλύτερο κινητήρα.
Ένατον: χρειάζονται 4 άτομα για πλήρωμα ένας ακόμα δίπλα στον συνοδηγό για να ελέγχει της περιμετρικές κάμερες την εμπρόσθια και την κάμερα μεγάλου ύψους με αναδιπλούμενο ιστο. Είναι τόσο πολλές οι απειλές σήμερα αλλά δεν βλέπεις μέσα από το τομα. Οποιός έχει μπει ξέρει και να τρέχει σε ανώμαλο έδαφος.
Δέκατον: μανία έχετε να βάζετε στην συνισταμένη τα Τουρκικά τόμα ενώ οι απειλές είναι τα ΑΤ. Μην ακούω αηδίες για θωράκιση Λέβελ τάδε του ΝΑΤΟ. Έχουμε καταντήσει να κατασκευάζουμε μεγαλύτερου βάρους θωρακισμένα οχήματα με μικρότερη θωράκιση και οπλισμό από αντίστηχα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Ειμαστε μαρτυρες μιας σειρας αλλαγων στον τομεα των ΤΘ που εχουν ξεκινησει εδω και λιγα χρονια. Λαμβανοντας υποψη οτι ο νεοτερισμος ειναι σε ενα ενδιαμεσο σταδιο της μετεξελιξης θεωρω οτι μια συντηρητικη και συνναμα φτηνη λυση και σταση στα ΤΟΜΑ αποτελει την καλυτερη επιλογη. Ετσι λοιπον θα περιοριζομουν ειτε στην λυση “Bradley” ειτε στις προτασεις της EODH (Λεωνιδας) ειτε σε συνδιασμο τους.
Πρεπει να δημιουργηθει μια αμυντικη βιομηχανια στην οποια θα μετεχουν το κρατος και ολες οι αξιολογες ιδιωτικες ελληνικες αμυντικες βιομηχανιες.
Βαση της τεχνογνωσια ολων των εταιριων μπορουν να επιλεγονται συστημα/οπλα που εχουν αναγκη οι ΕΔ προς αναπτυξη που για την παραγωγη τους θα χρησιμοποιουνται σε μεγαλο ποσοστο προιοντα αυτων των εταιριων
Ετσι η ημικρατικη εταιρια θα εχει ως προμηθευτες τις ιδιωτικες ελληνικες εταιριες …. ακομα και σε ενα υπο αναπτυξη προγραμμα που δεν ειναι απαραιτητη η συμμετοχη μια ή μερικων εκ των ελληνικων ιδιωτικων εταιριων ως προμηθευτης θα εισπραξη μερισμα απο τα κερδη ως μετοχος και ετσι εξασφαλιζει εμμεση.παραγωγικη χρηματοδοτηση απο το κρατος για την περαιτερο αναπτυξη της.
Με αυτο το τροπο ενισχυουμε την ελληνικη αμυντικη βιομηχανια και καθε φορα το τελικο αμυντικο προιον θα γινεται ολο και πιο “ελληνικο”.
Οι ΕΔ για οποιοδηποτε στρατιωτικο υλικο/οπλο/συστημα θα διδουν την παραγγελεια στην κρατικη εταιρια …. μαζι με τις προδιαγραφες τους και σε ιδιαιτερες περιπτωσεις τις επιλογες τους και ασε την ημικρατικη εταιρια να κανει το deal.
Ουτε κρατος, ουτε μιζες, ουτε τιποτα …. ακομα και εαν ζητηθει απο τις ΕΔ προμηθεια με ονοματεπωνυμο πχ F16 … αφηνουμε το deal στους ιδιωτες …. αυτοι θα ζητησουν ΑΩ και συμμετοχη στο προγραμμα με σκοπο το οποιοδηποτε κερδος με αποτελεσμα την τεχνογνωσια, την εμπειρια, την πυκνοτερη και ποιοτικοτερη επαφη τους με τον χωρο της αμυνας, την αναπτυξη συνεργασιων, την συμμετοχη τους σε ξενα προγραμματα κτλ κτλ.
Οι ξενοι ξερουν περισσοτερα απο εμας! https://www.youtube.com/watch?v=P32Kd8R5RvM