Νοτιοκορεατικά αντιαεροπορικά VSHORADS K30 Biho για την Ινδία – Έλεγχος τιμών

Τον Οκτώβριο του 2018 η Ινδία σε μια απόφαση έκπληξη επέλεξε το νοτιοκορεατικό K30 Biho σαν το νέο σύστημα εγγύς αντιαεροπορικής άμυνας του Ινδικού στρατού έναντι των Ρώσικων Tunguska και Pantsir που επίσης συμμετείχαν στον διαγωνισμό. Το 2,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων συμβόλαιο περιλαμβάνει την αγορά 104 εκτοξευτων,  95 οχημάτων μεταφοράς πυρομαχικών, 4920 πυραύλων Chiron, και 170.000 βλημάτων των 30mm. Το κόστος του οχήματος εκτόξευσης χωρίς τα πυρομαχικά εκτιμάται κοντά στα 12 εκ δολάρια το ένα.
Το K30 Biho ακολουθεί την σύγχρονη τάση του  συνδυασμού VSHORADS και SPAAG (πυραύλων μικρού βεληνεκούς και πυροβόλων που με ειδικά πυρομαχικά φθάνουν τα 4χλμ βεληνεκές) η οποία δείχνει να επανέρχεται στο σύγχρονο πεδίο της μάχης καθώς αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο η απειλή από τα πάμφθηνα και εξαιρετικά αποτελεσματικά UAV και UCAV για τα οποία η χρήση πανάκριβων αντιαεροπορικών πυραύλων είναι εξαιρετικά ασύμφορη. Ως σύστημα έχει σχεδιαστεί να αντιμετωπίζει χαμηλά ιπτάμενους στόχους ( ελικόπτερα UAV βλήματα cruise) τα οποία χάρη στο X- band ραντάρ που διαθέτει μπορεί να εντοπίσει έναν στόχο μεγέθους SOM στα 17 χιλιόμετρα και να το εμπλέξει είτε με τους πυραύλους Chiron (οι οποίοι θεωρούνται ανώτεροι των Stinger) είτε μέσω φραγμού πυρός από το δίδυμο πυροβόλο των 30 mm στα 3 χλμ απόσταση ενώ σε περίπτωση ισχυρών παρεμβολών διαθέτει ηλεκτρο-οπτικό σύστημα ημέρας και νύχτας  ικανό να εντοπίσει στόχους στα 7 χλμ.
Θα μπορούσε ένα τέτοιο σύστημα να έχει ενδιαφέρον για τον ΕΣ; Το πιο ανησυχητικό μήνυμα που πρέπει να λάβουμε από τις επιχειρήσεις των Τούρκων στην Συρία είναι η ευρεία χρήση UAV και UCAV από μέρους των Τουρκικών δυνάμεων. Σε πιθανή ένοπλη σύγκρουση στο Αιγαίο τα Τουρκικά UCAV θα προηγηθούν μιας πιθανής αεραποβασης για να ξηλωθεί το τοπικό δίκτυο αεράμυνας της απειλούμενης ΑΔΤΕ εξοικονομώντας δυνάμεις για την Τουρκική Πολεμική Αεροπορία να αποκτήσει αεροπορική υπεροχή έναντι της Ελληνικής.

Το Νοτιοκορεατικό σύστημα θα μπορούσε θεωρητικά να έχει ελληνικό ενδιαφέρον ως πιθανός αντικαταστάτης των SA-8  του ελληνικού στρατού. Τα OSA είναι ιδανικά  ειδικά στα νησιά όπου τεράστια σημασία έχει και η τακτική κινητικότητα ενός οπλικού συστήματος στον περιορισμένο περιβάλλον μάχης που οι ΑΔΤΕ καλούνται να επιχειρήσουν. Παρ όλα αυτά τόσο η πλατφόρμα όσο και το σύστημα το ίδιο χρειάζονται επειγόντως αναβάθμιση/ανανέωση, το κόστος όμως για κάτι τέτοιο καθιστά μια τέτοια λύση μη οικονομική καθώς τα προσφερόμενα στην διεθνή αγορά πακέτα αναβάθμισής τους έχουν το κόστος στην ουσία αγοράς ενός νέου συστήματος.