H πτήση του πρώτου “συντηρημένου” κι ουχί εκσυγχρονισμένου Ρ-3Β πριν λίγες μέρες, και την παράδοσή του στο ΠΝ και την ΠΑ, σηματοδοτούν την πρώτη ουσιαστική εξέλιξη στο πρόγραμμα που έχει συγκεντρώσει πολλά “πυρά” εντός Ελλάδος. Οι “επικριτές” του προγράμματος, αναφέρουν πως σε μια απίθανα “κρίσιμη” στιγμή, το ΥΕΘΑ προτίμησε να δώσει πολύτιμους πόρους στον εκσυγχρονισμό παλαιών αεροσκαφών, από το να εκσυγχρονίσει τις φρεγάτες ΜΕΚΟ200ΗΝ, ή να αγοράσει τορπίλες βαρέος τύπου για τα υποβρύχια 214ΗΝ ή ακόμη και να βρει μεταχειρισμένες φρεγάτες, που τόσο χρειαζόμαστε. Το θέμα είναι πως το αεροσκάφος της ενδιάμεσης λύσης πέταξε, και καλώς ή κακώς, Ρ-3Β έχουμε, με αυτά πορευόμαστε.
Σε αυτό το σημείο να πούμε πως το αεροσκάφος της “ενδιάμεσης λύσης” είναι λειτουργικό 100%, δηλαδή, όλα τα συστήματα που μπορεί να φέρει ένα Ρ-3Β, τα φέρει, και είναι απολύτως λειτουργικά παρά την όποια παλαιότητά τους. Ας μην αναρωτηθούν οι αναγνώστες μας πως έχει γίνει αυτό το “μαγικό”, θα τους πούμε πως είχαμε αρκετά αεροσκάφη για να πάρουμε ανταλλακτικά. Έτσι βρέθηκε ο καλύτερος υπολογιστής, το πιο λειτουργικό ραντάρ κοκ.
Τα υπόλοιπα αεροσκάφη φυσικά θα έχουν τελείως νέα ηλεκτρονικά συστήματα, συνεπώς τα “παλιά” τους θα τροφοδοτήσουν το αεροσκάφος της “ενδιάμεσης λύσης”. Με την ευκαιρία να πούμε πως τελικά δεν θα υπάρξει και δεύτερο αεροσκάφος ενδιάμεσης “λύσης”, θα μείνουμε σε αυτό που πετά, συν τα 4 αεροσκάφη που εκσυγχρονίζονται ριζικά. Ας δούμε στο παρακάτω άρθρο, σε πλαίσιο, ποιες ήταν οι δυνατότητες του Ρ-3Β πριν τον εκσυγχρονισμό.
Με καμία διάθεση στήριξης της απόφασης του εκσυγχρονισμού, θα πρέπει να πούμε πως τα αεροσκάφη ήταν λειτουργικά την στιγμή που αποσύρθηκαν. Απλά, όλα τους, πλην δυο, είχαν “καταναλώσει” τις ώρες πτήσης τους. Ο εκσυγχρονισμός των ελληνικών Ρ-3Β θα τα φέρει πάλι σε μηδενικές ώρες πτήσης, καθώς θα αντικατασταθούν σημαντικά δομικά τμήματα της ατράκτου, και το κυριότερο, οι πτέρυγες.
Για την ιστορία, δεν είμαστε η μόνη χώρα που επέλεξε αυτή την λύση. Τώρα, το πότε ξεκίνησε ο εκσυγχρονισμός, και το πότε θα έχουμε το πρώτο εκσυγχρονισμένο αεροσκάφος, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Δείτε παρακάτω το άρθρο μας για την εκκίνηση του εκσυγχρονισμού. Και καλύτερα να μην ρωτήσετε πότε θα έχουμε τα εκσυγχρονισμένα αεροσκάφη μας…
Κάποια στιγμή, είχαμε αναλύσει την σπουδή του ΠΝ, να αποκτήσει ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα και αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας πριν από τον εκσυγχρονισμό των φρεγατών του, αλλά και πριν αποκτήσει τορπίλες για τα υποβρύχιά του. Στο άρθρο που ακολουθεί, κι επίσης προτείνουμε να διαβάσετε, αναλύουμε τον βασικό λόγο. Τα τουρκικά υποβρύχια. Το Τουρκικό Ναυτικό δεν αγοράζει υποβρύχια για υποθαλάσσιο τουρισμό, αλλά για να εγκλωβίσει το ΠΝ στους Ναυστάθμους του, και να καταφέρει καταστροφικά πλήγματα πριν οι κύριες μονάδες του (τουρικού ναυτικού) βγουν στο Αιγαίο.
Τα τουρκικά υποβρύχια είναι πολυάριθμα, και βρίσκονται σε μια φάση διαρκούς εκσυγχρονισμού/ανανέωσης εξοπλισμού, κυρίως με τουρκικής κατασκευής συστήματα. Ειδικά τα 214ΤΝ, όταν έρθουν, θα είναι μια απειλή ισάξια με τα ελληνικά 214ΗΝ. Ας αφήσουμε λοιπόν τις αυταπάτες μας, και μην ελπίζουμε πως η νίκη θα μας δοθεί δικαιωματικά.
Εδώ λοιπόν, στο παραπάνω άρθρο, βρίσκεται το σκεπτικό του ΠΝ. Καθώς κανείς από εμάς δεν έχει τις ειδικές γνώσεις των Επιτελών του ΠΝ, δεν μπορούμε να κρίνουμε οτιδήποτε, καθώς δεν έχουμε ούτε την πληροφόρηση του ΓΕΝ, ούτε έχουμε συμμετάσχει σε τόσο πολλές ασκήσεις, που θα μας επέτρεπαν να έχουμε ειδική άποψη.
Κι εδώ έρχεται ο λόγος συγγραφής του σημερινού άρθρου, που δεν είναι άλλος από την επεξήγηση των δυνατοτήτων ASW που έχει και το P-3B Orion της Ενδιάμεσης Λύσης, αλλά και τα εκσυγχρονισμένα Ρ-3Β UPG-GR.
Καταρχάς πρέπει να πούμε πως θεωρητικά τα Ρ-3Β μπορούν να φέρουν (το αεροσκάφος ενδιάμεσης λύσης μάλλον φέρει) το αρχικό MAD, το ASQ-10 που αναπτύχθηκε κατά την διάρκεια της δεκαετίας του ’60. Το τελευταίο δεν θεωρείται πως έχει ιδιαίτερες δυνατότητες εντοπισμού υποβρυχίων, ειδικά στις δύσκολες ελληνικές θάλασσες. Από την στιγμή λοιπόν που δεν έχει (για… πρακτικούς λόγους) το ποντιζόμενο σόναρ των ελικοπτέρων ASW, τότε, πως μπορεί να εντοπίζει υποβρύχια το Ρ-3Β;
Κι όμως, το Ρ-3Β, όπως κι όλα τα Ρ-3 που πέταξαν, έτσι και τα “δικά” μας, θα μπορούν να εκτελούν αποστολές ASW. Πως; μα φυσικά με τους ηχοσημαντήρες που μπορούν να φέρουν. Μα καλά, είχε το ΠΝ ηχοσημαντήρες για τα Ρ-3Β; Μάλιστα, και είχε, και έχει, και τους χρησιμοποιούσε, και έχει και εμπειρία. Μάλιστα, μέχρι την απόσυρσή των Ρ-3Β, το ΠΝ έκανε χρήση ηχοσημαντήρων στις ασκήσεις του.
Τώρα, μια καλή ερώτηση, που δεν έχουμε την απάντηση, είναι ΑΝ το απόθεμα είναι ενεργό, καθώς οι ηχοσημαντήρες λειτουργούν με ηλεκτρολύτες, όπως οι τορπίλες υποβρυχίων. Και ενεργό απόθεμα σημαίνει πως θα έπρεπε εδώ και μια δεκαετία να συντηρούνται οι συσκευές. Συντηρήθηκαν, κι αν όχι, ή και ναι, τι χρειάζεται, και με τι κόστος, για να επανέλθουν οι ηχοσημαντήρες σε επιχειρησιακή κατάσταση;
Αν και οι ηχοσημαντήρες παρουσιάζονται αναλυτικά στο άρθρο που επισυνάπτουμε παραπάνω, θα κάνουμε μια απλοποιημένη παρουσίασή τους εδώ. Ας πούμε πως είναι δυο τύπων, οι ενεργοί και οι παθητικοί. Οι πρώτοι, είναι πανάκριβοι, αλλά αποτελεσματικοί, ενώ οι δεύτεροι χρησιμοποιούνται για αυτό που λέμε την “πρώτη ένδειξη”. Το Ρ-3 ρίχνει σε επιλεγμένα σημεία παθητικούς ηχοσημαντήρες, δημιουργώντας ένα “πλέγμα”, που επικοινωνούν με το αεροσκάφος και τον υπολογιστή. Εκεί πλέον γίνεται “τριγωνισμός”, και αν χρειαστεί, πέφτει στο κατάλληλο σημείο και ένας ενεργός. Αν επιβεβαιωθεί ο στόχος, ακολουθεί η τορπίλη…
Για όσους ενδιαφέρονται περισσότερο, και θέλουν μια πολύ πιο ειδική ανάλυση, προτείνουμε, μετά το άρθρο μας παραπάνω, να δείτε και ανάλυση εδώ.
Τώρα, τα ελληνικά Ρ-3Β που θα εκσυγχρονιστούν, θα έχουν πολύ ισχυρούς υπολογιστές αποστολής, που θα επεξεργάζονται και θα αναλύουν τα δεδομένα από τους ηχοσημαντήρες, και θα δίνουν λύσεις βολής πολύ πιο γρήγορα και με μεγαλύτερη ακρίβεια και με πιθανότητες επιτυχίας.
Συνεπώς, τα ελληνικά Ρ-3Β, και το “Ενδιάμεσης Λύσης” αλλά και τα 4 εκσυγχρονισμένα αεροσκάφη έχουν κανονικά δυνατότητες ASW, και δεν είναι επανδρωμένα UAVα ή ιπτάμενα κρουαζιερόπλοια, όπως πολλές φορές αναρωτήθηκαν οι αναγνώστες μας. Προφανώς και θα έχουν δυνατότητες ASW, τις οποίες απλά, για ευνόητους λόγους, δεν θα χρησιμοποιήσουν σε καιρό πολέμου στο Αιγαίο (όπως και η Τουρκία δεν θα χρησιμοποιήσει αεροσκάφη ASW στο Αιγαίο), αλλά στο Ιόνιο, στο Μυρτώο, στο Λυβικό και στην θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κρήτης και Πελοποννήσου. Φυσικά, θα πρέπει ή να επαπιστοποιηθούν οι υπάρχοντες ηχοσημαντήρες, ή να αγοραστούν/παραχωρηθούν από τις ΗΠΑ νέοι.
